Seminarians Exposed!!!

Una, gusto kong ipaalam sa lahat na ang aking pormal-pormalang article sa website ng congregation namin ay available na in karay-a, tausug and ibanag version.  Basahin nyo naman.

Pangalawa, nandyan na ang Hellish Links, Heavenly Blogs.  Pakidalaw naman po yung mga nag-advertise doon.   As of the moment ay si Fatherlyours, si Joycee, ang tambalang Berto and Kiera, si Dedpish, si ELIment,  at si Enjoy  ang mga unang nagpost ng kanilang advertisement.  Masisiguro ko po sa inyo na may katuturan at may saysay ang mga blog nila, kasing useful lang ng pusod, tonsil at split ends sa buhay ng tao.  Uy, joke lang.  Dalawin nyo naman sila!

Pangatlo, naimbitahan akong mag-comment sa isang blog ng mga ex-seminarians pero medyo napahaba yata ang nasulat ko, kaya yun, ginawa nilang post.  Kung alam ko lang eh sana di ako nag-ingles.  Murder She Wrote kasi ang grammar ko. hehe…  Gayunpaman, salamat, mga kapatid na Exodians!

* * * * *

Isa sa pinaka-exciting na bahagi ng buhay ng isang makabagong seminarian ang exposure at immersion.  Kung matatandaan ninyo ang makabagbag-damdaming multiply posts ni Tracy Isabel Borres ay tiyak na-encounter ninyo doon ang words na exposure at immersion, in a very coñotic way nga lang.  Ang totoo nyan eh isa ito sa pinaka-aabangang event ng isang seminarista:  Biruin mo, makikitira ka sa bahay ng isang pamilya, mamumuhay ka sa labas ng seminaryo, at malayo sa formator mo?  Hah!  Freedom, at last!  Pero wag ka, hindi isang simpleng fieldtrip o sleepover lang ang exposure.   Not for the faint-hearted, ika nga.  Una, sa iskwater ka talaga titira.  Pangalawa, bibigyan ka lang ng 500pesos ng formator mo para mabuhay ka ng 1 month doon.  Pangatlo, usually, incognito ka, di nila alam na seminarista ka . Ito eh para di kami bigyan ng special treatment ng foster parents namin.  Here are some case studies (may case studies talaga eh ano?)

CASE 1:  Si Fr.Dan (di totoong pangalan), noong seminarian pa siya (early 90s) ay nag-exposure sa slum area sa Singalong.  Doon ay nanirahan siya sa bahay ng isang pamilya kung saan ang pangunahing trabaho ay ang mag-ambulant vendor (nagtitinda siguro ng ambulansya).   Doon ay pinapatulog siya katabi ang galising mga anak ng foster family nya.  Sumama siya sa kanilang magtinda ng yosi sa bandang Quirino Ave..  Unang araw pa lang eh lugi na si Fr. Dan dahil di naman siya marunong sumabit at tumalon sa rumaragasang bus habang may karay-karay na takatak (lagayan ng bentang sigarilyo).   Hindi rin siya marunong magsukli, magdispense at magsindi ng sigarilyo habang naglalambitin sa loob ng bus.  Heck, ni hindi nga marunong magsigarilyo ang seminaristang ito!  Immediate ang impact ng pagkalugi nya dahil di sila nakakain ng hapunan sa araw na iyon.  Kaya pinagtinda na lang sya ng roses sa may Ermita area, inaalok ang lahat ng Kanong makakasalubong.  Si Fr. Dan po ay anak ng dating mayor sa may eastern Visayas.

CASE 2:  Si Fr. Roel (di totoong pangalan) naman ay anak ng isang may-ari ng napakalawak na farmlands sa may Central Luzon at 5′ 2″ ang height.  Noong nag-exposure siya during his seminary days ay napunta naman siya sa isang pamilyang nagtitinda ng buko sa may Quiapo.  Bagama’t promdi si Roel ay hindi naman ito sanay magbiyak ng buko so tagatulak na lang siya ng kariton.  First time din lang ni Roel magtulak ng kariton so muntik na silang makadisgrasya sa palengke.  Katakut-takot na mura’t panlilibak ang inaabot nya sa ama-amahan niya doon hanggang sa matapos ang kanyang exposure.

CASE 3:  Si Fr. Chito (di pa rin totoong pangalan) ay mula sa mga old rich ng Maynila at may PhD in Economics sa isang sikat na university noong pumasok siya sa seminaryo.  Noong exposure niya eh di sya paniwalaang mahirap ng mga katrabaho niya sa pabrika ng tela dahil nerdy ang salamin niya, tisoy sobra at masyadong refined kumilos.  Araw-araw ay kinekwentuhan siya ng isa niyang katrabaho tungkol sa mga sexcapades nito.  A few ordination ay bumalik si Fr. Chito sa pabrikang iyon upang magmisa.   Ang katrabaho niyang manyak?  Nagtago sa CR during the Mass.

Case 4: Si Fr. Nelson ay isang public school teacher sa Bulacan noong  naisipan niyang magpari.  During his exposure, nanirahan siya sa isang pamilya na ang nanay ay taga-makeup ng mga exotic dancers at ang tatay naman ay isang bouncer.  Maswerte naman si Nelson at natanggap siya bilang gasoline boy sa isang gas station.  Bakit kanyo?  Sa gas station kasi eh may CR:  Di na kasi niya matiis ang umebs al fresco sa tabi ng creek kung saan nawiwitness ang buong sangkaiskwateran ang kanyang mala-seminaristang kuyukot.

Case 5:  Si Marlon (di sabi totoong pangalan), dating university professor, at si Ben (you know the drill, di totoong pangalan), dating big-time na accountant-consultant sa Cebu, ay mga seminarista na ngayon.  Sa may Commonwealth naman sila na-assign mag-exposure.  Nataon namang tag-ulan kaya tiniis nila ang mga tumutulong bubong sa tinitirahan nila. Para di mabasa, nag-ala-Fred Astair silang dalawa: nakapayong silang matulog habang kumakanta ng  “I’m sleeeeping in the rain, I’m sleeeeeeping in the rain!”   Kaya tuloy hanggang panaginip, puro lagaslas ng tubig-ulan ang naririnig nila.  Odiba, wet dreams.  Minsan, ginulantang na lang si Marlon ng galun-galong tubig nag-splash sa higaan nya dahil bumigay ang bubong at personal na ipinaranas sa kanila ng bagyong si Jolina ang kanyang basambasang pag-aalimpuyo.    Si Ben naman ay nagising na lang na kasukob niya sa payong ang mga dagang sindami (ngunit di sing-cute) ng buong cast ng Ratatuille.

Ano naman ang masasabi nila sa karanasan nilang ito?  Marami. (Humanda kayo’t  Serious Osmeña si Utoy!)  Natututo silang pahalagahan ang bawat maliit na comforts nila sa seminaryo.  Nakita nila kung gaano kahalaga ng 20pesos sa isang ordinaryong pamilyang Pilipino.  Nabigyang halaga nila ang mga trabahong dati’y tinatawanan lang nila, ang mga taong di nila pinapansin dati, ang mga lugar sa Maynila na dati’y iniiwasan nilang pasukin.  Natutunan nilang bitawan muna ang lenggwahe ng Systematic Theology at gumamit ng mas makamasang salita upang ikalat ang Ebanghelyo.  Nagugulat kasi sila dahil sa ganung kamiserableng lugar ay nakatagpo sila ng taong may higit na pag-asa sa buhay at mas malalakas na pananalig sa Diyos kesa sa mga taong angat sa buhay.  Up to the core talaga ang impact ng exposure dahil dito natutuklasan ng isang seminarista na ang tunay na mukha ng kahirapan pala eh xerox copy lang ng banal na mukha ni Hesus.  {{**insert the song “Hesus na Aming Kapatid” here and then mag-emote ka.  sige na, gawin mo, please.  yung teary-eyed ha?**}}

Seriously, naka-relate ba kayo?  Pakiramdam ko kasi eh ako lang yata ang iskwating dito sa blogosphere.  Hehe…

Yeah, yeah, alam ko na ang inaabangan nyo sa mga blog ngayon eh mga usual February post na love-love at heart-heart.  Bah, humbug!  Pero sige, ang next post ko eh tungkol sa buhay-pag-ibig ng seminarista.   Pramis, peppered with kilig moments at heartaches ito.  Hehe…

* * * * *

At ang ating stainglass window of the day ay ito!

Kuha ko ito sa Rome sa aming unang gala nina P0kw4ng at Rev.Siopao.  Ito ang rosette window ng Basilica of St.Mary Major.   Ang traditional rosette windows ay isang pagpupugay kay Maria at karaniwang binubuo ng mga geometrical patterns, (tulad ng bintanang featured ko dito).  Nanatiling Marian ang theme ng mga modern stainglass (tulad naman ng bintanang featured ko dito) pero nawala na ang dating circular symmetry nito.

Sa bintanang ito ay makikita sa magkabilang bahagi ni Maria ang mga Judeo-Christian symbols tulad ng Decalogue, Menorah, Holy Spirit, Cross at Eucharist.  Sa baba ay mayroong latin inscription na ang ibig sabihin ay “Hail Daughter Sion”  na tumutukoy sa isa sa pinakaunang title ni Mary na kumikilala sa kanyang Jewish ancestry.

God bless!